طنزی تلخ درباره گورخواب ها/

وقتی روح مرده از زنده غیرتی تر می شود

رفتم که گوری مخروبه گیر بیاورم وکپه مرگم را بزارم، اما دریغ از یه چاله، چه رسد به گور؛ همه درتصرف زندگانی بودند که نقش مرده بازی می کردند.

شاهوخبر؛ در دوران ما سرک کشیدن به خونه ی دیگران زشت بود اما امروزه ... .

دیشب برای سر زدن به خانواده رفتم وچند دقیقه ای لبه طاقچه نشستم؛ بچه ها بزرگ شده بودند و بزرگان پیر...، دنیای عجیبی داشتند...؛ خداحافظی کردم، کسی جوابم را نداد. همه درگیر و به فکر لقمه نانی بودند.

برگشتم تا درگور خود آرام گیرم و بی قراری دیدن خانواده را با خود به گور ببرم، درکمال تعجب دیدم کسی در گورم خوابیده و دودی از گورم بلند شده است.

عصبی شدم؛ یعنی چه...! تا نیم ساعت از گورت بیرون میروی تصرفش می کنند؛

خوب که نگاه کردم، جوانی رعنا را دیدم که لرزان از سرما، در گوشه گورم کز کرده بود، خواستم دُمش را گرفته از گور بیرونش کنم،  اما دلم سوخت؛ آخه به سن همون زمانی بود که من جوانمرگ شدم.

به آتش انتهای گور فوتی کردم تا هوای گور برایش گرم شود؛ زندگان که به فکر امثال این بنده خدا نیستند، حداقل من هوایش را داشته باشم. 

آمدم لب گورم نشستم، حسابی جوگیر شده بودم؛ با خود گفتم  بخشش از بزرگان است و رفتم خود را گور به گور کنم.

رفتم که گوری مخروبه گیر بیاورم وکپه مرگم را بزارم، اما دریغ از یه چاله، چه رسد به گور؛ همه درتصرف زندگانی بودند که نقش مرده بازی می کردند.

به کجا شکایت برم؛ چراکسی به فکر ما مرده ها یا بهتر بگویم روح ها نیست!

نویسنده: حشمتی

انتهای پیام/الف

لینک کوتاه: https://goo.gl/JIF5Qy

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی